Civcivime Hitaben

Bir gülüşü yetiyor üzgün hallerimin her birine, Uykuya niyetlenip kafamı yastığa her koyuşumda gözlerimin önüne geliyor ela gözleri, Ona bakıyorum, o da bana bakıyor.. Sanki karşı pencereden bakışıyoruz. Bazen insan daha önceden tanımak ister. Keşke der sonra nasip der geçer. Ben onun doğduğu ana şahit olmak isterdim. Hatta doğduğunda kıskanmak isterdim onu. O doğduğunda annemle onu görmeye gitmeliydik. Ağlayışını, minicik gözlerinden dünyaya bakışını,bazen küçücük tebessümlerini; ilk adımlarını,yürürken koltuğun kenarlarına tutuşunu ve birkaç adım sonrasında yere düşüşünü, ardından etrafa bakıp gözlerinden dökülen her bir damlayı görmek isterdim. Hatta duymak isterdim bebek halinle adımı söyleyişini. Senin oyuncaklarını kıskanıp saklamak isterdim. Biliyor musun senin her şeyini öğrenmek o kadar çok isterdim ki.. Aynı okulda hatta aynı mahallede seninle oyunlar oynamak isterdim. Sen arkadaşlarınla futbol maçı yaparken, alnından akan terlere bakmak ve seni izlemeyi o kadar çok isterdim ki. Bazen okuldan kaçıp birlikte hamburger yemek ve eve dönerken çamurlu yağmur sularında üstümüzü kirletmek isterdim. Annelerimizin bize kızacağını bile bile isterdim bunu. Herkes salonda otururken seninle resim çizmek isterdim. Annelerimizin "Bak ne de güzel anlaşıyorlar" dediğini duymak isterdim. Haftasonları bizi parka götürmelerini, götürmedikleri takdirde beraber ağlamayı çok isterdim. Seninle salıncakta beraber sallanmak isterdim mesela. Büyüdüğünü görmek isterdim. Ve hatta ergenliğini.. Nasıl bir çocuktun sen ergenken? Sivilceli? Düşünsene çocukluk aşkım olurdun? Ama biliyor musun? Allah'a hep dua ediyorum. Seni karşıma çıkardığı için. Seninle çocuklaşmak,yapmak istediklerimi beraber yapmak ve yaşamak için ve geri kalan ömrümüzde telafisini etmek için dua ediyorum her gün Rabbime. Belki hayatıma geç geldin.. Ama hiç gitme olur mu? Çünkü sen bana iyi gelen en iyi şeysin.